1 Eylül

Bazı günler vardır ki ; o günleri asla unutamazsınız. İçinizden neler götürür,kan dolaşımınızı nasıl değiştirir hayret edersiniz.Öyle bir gündeyim.

Gideli tam dokuz ay olmuş. Olmuş dediğime bakma gün sayıyorum. Ölene kadar da sayarım heralde. Düşününce ne kadar kısa geliyor değilmi size ? Dokuz ay ulan borumu ! Dokuz ayda ne insanlar doğup dünyanın amına koyuyorlar.

Hani açsındır , cebinde kuruş yoktur.. Bunu yediremezsin ya kendine ;
İşte sen gittiğin günden beri böyleyim . Neyse ruh çözümlemesi yapıcak değilim burda. Ama bi kaç soru sorarım , hakkım var. Sizin canım dediğiniz insan sizi terkettimi hiç ? Peki o gittikten sonra değiştimi birşeyler ? Sen gittikten sonra ben yazları sevemedim. Allah kahretsin ki önümüz yaz. İnsanlar nasıl seviniyor.. Ama sana da pek kızmıyorum bu güzel mevsimi bana nasıl zehir ettin diye , zaten sevmezdim yazları siktir et..

Bilirsin koyu galatasaraylıyımdır.Hatırlasana derbileri nasıl iple çekerdik. Gerçi farklı renklere atardı kalbimiz. Benim ki sarı kırmızı , senin ki sarı lacivert.. Biliyormusun artık yenilince pek üzülmüyorum. Sırf sen seviniyorsun diye ben en çok sevdiğim şeyin yenilmesine üzülmüyorum.. Yensek sevinemiyorum eskisi gibi..

Sevinçlerimi elimden almaya başlayalı dokuz ay olmuş. Siktir etsene sevinçlerimi ya ; ulan beni yalnız bırakalı ne kadar da çok olmuş. Bi şarkı var sen bilmezsin , o zamanlar yoktu heralde ;

”Her geçen yıl birer birer masadan eksiliyor dostlar” diye.

Aklıma hep seni getiriyor bu şarkı. Ve diyorum ki ; ”herkes siktirip gitsin , sen eksilme sen o masada kal” Dönülmüyor değilmi ?  Siksen olmaz dedikleri türden hani. Ama beni izlediğin çok aşikar , bide nasıl yapıyorsan artık beni koruyorsun. Başıma bi boklar gelmeyeli uzun zaman oldu. İtiraf edeyim senin tesellilerine çok ihtiyacım var. İnsanoğluyuz aciziz amına koyayım. Derler ya hani ; Allah taşıyamadığından fazlasını vermezmiş diye. Ben senin acını kaldıramayacağımdan eminim be oğlum. Neyin nesidir bu..
Sırf bu söz yerini bulsun diye daha kabul edemedim yokluğunu. Olur olmaz konuşuyoruz seninle , dertleşiyoruz falan. Varsın yani gitmedin biyere.

İşin bi kötü tarafı kimseye bahsedemiyorum senden. ”Hayatını düzene koy artık” diyorlar anlatınca.Hassiktir diyemediğimden hayırlısı diyorum bende. Yanlış anlama saygıdan. Yoksa bi hayır yok bu işte. Bi hayır yok bu gidişte..

Üzülüceksin biliyorum ama çok dengesizleştim artık.Biliyosun uysal kendi halinde bi adamdım ben. Kendimden korkar oldum artık. Ulan hergün bir kavanoz toprağa kitlenip konuşup ağlarmı insan. Söyleyemiyosun bunları kimseye. İçinde kalıyor,içini yakıyor..

Ah bu şarkılar, söylemeden geçilmiyor.. ”Seviyorum seni”yi dinlerken içim öyle bir yanıyor ki anlayamazsın.. Bide ”elbet birgün kavuşacağız”ı dinlerken eski aşklarım değil , sen geliyorsun aklıma. Kızcaksın ama alkolü artık dertten yahut keyiften değil sadece seninleyken en sevdiğimiz şey içmekti diye içiyorum. Bide şey.. Ben seni çok özledim ulan. Hani harbiden çok özledim be.. Köpekler gibi anıra anıra ağlarcasına..

İntiharın kendi canını almak değil , benimkini almak olduğunu anlayamadın ya sen ; bunu yaşayarak öğrenmenin acısıyla özlüyorum seni..

En çokta neyi özlüyorum biliyormusun ? Kendi yaşadıklarını anlatmanı.İnsanın hoşuna gider içinde sakladıklarını başkasında görmek. Ne kadar acıtsada gider işte.Yalnız olmağını anlıyorsun böylece.. Ve ben bunca yaşanılanı düşündükçe daha da korkuyorum.  O kadar benzerki acılarımız, aynı acılara tutunmuşuz biz..

Ve düşünüyorum zaman zaman sonumuz da aynı olurmu diye. Olmaz heralde, ben acıyı kaldırabiliyorum artık, iyice hissizleştim . Narkozu dayamadan kes her tarafımı bi sikim olmaz. O derece.
Herneyse fazla konuştum ben.Neydi senin o son sözün ?

”Cehennemde Görüşürüz”

Görüşürüz amına koyayım.
Hadi Eyvallah .